Na WOII trokken tienduizenden inwoners van de toenmalige Poolse stad Lwów – nu Lviv in Oekraïne – naar Wrocław (voordien Breslau). Ze namen de huizen in van de verdreven Duitse bewoners. Op het puin bouwden ze een nieuw leven uit, in het keurslijf van het communistische regime.
Rita Depestel en Lech Martynowski ontmoetten elkaar toen Riet Nederlands doceerde in Wrocław (Polen). Samen stonden ze op de eerste rij toen de stakingen van Solidarność het communistische regime deden wankelen. Lech was actief in de oppositie, Rita schreef voor Knack en De Standaard. Het is stilaan een nieuwe traditie: leden van ons DFB brengen een boeiende lezing over wat hun nauw aan het hart ligt.
Na WOII trokken tienduizenden inwoners van de toenmalige Poolse stad Lwów – nu Lviv in Oekraïne – naar Wrocław (voordien Breslau). Ze namen de huizen in van de verdreven Duitse bewoners. Op het puin bouwden ze een nieuw leven uit, in het keurslijf van het communistische regime. Het bestaan achter het IJzeren Gordijn rook naar bruinkool en stinkende zeep. Gelukkig werd de grauwheid buiten – woningnood, rantsoenbonnen, wachtrijen – binnenshuis gecompenseerd door warme gastvrijheid en veel humor.